Pedagogika porównawcza

obowiązkowe

Wykład

Wymagania formalne: pedagogika ogólna

Wymagania wstępne: podstawowe wiadomości i umiejętności z zakresu pedagogiki i metodologii badań społecznych

Student na zajęciach z pedagogiki porównawczej uzyska wiedzę oraz umiejętności w zakresie porównywania systemów edukacyjnych, wnioskowania, planowania zmian w celu doskonalenia edukacji. Także opanuje umiejętność przeprowadzania badań porównawczych systemów edukacyjnych

Problematyka wykładu

1. Pedagogika porównawcza jako nauka- status naukowy, teoria naukowa, przedmiot badań pedagogiki porównawczej.

2. Podstawowe kierunki uprawiania pedagogiki porównawczej.

3. Tradycja polskiej pedagogiki porównawczej.

4. Badania w pedagogice porównawczej. Wnioski z badań IEA.

5. Reforma edukacji w III RP.

6. Polityka oświatowa w państwach Unii Europejskiej.

7. Reforma edukacji w Anglii z roku 1988 jako egzemplifikacja reform wolnorynkowych w krajach anglosaskich.

8. Socjaldemokratyczne podstawy ideologiczne edukacji obowiązkowej w Szwecji.

9. Edukacja w Niemczech- przykład zdecentralizowanego ustroju szkolnego.

10. Zmiany edukacyjne w Rosji w XX i XXI wieku.

11. System oświatowo- wychowawczy w Stanach Zjednoczonych- struktura, pozytywna socjalizacja, selekcja szkolna.

12. System oświatowo- wychowawczy w Japonii- struktura, socjalizacja, selekcja- piekło egzaminacyjne.

13. System edukacji w Afryce na przykładzie RPA.

Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):

A.1. wykorzystywana podczas zajęć

1. Pachociński R., (1998), Zarys pedagogiki porównawczej, Warszawa: KoDruk

2. Pachociński R., (2000), Współczesne systemy edukacyjne, Warszawa, IBE

3. Pachociński R., (2007), Pedagogika porównawcza, Warszawa, Wyd. Akadem. „Żak”

4. Průcha J., (2006), Pedagogika porównawcza, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN

A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:

1. Cylkowska- Nowak M., (2000), Społeczne funkcje szkolnictwa w Japonii i Stanach Zjednoczonych, Poznań, EDYTOR

2. Bybluk M., (1998), Przemiany edukacji w Rosji u schyłku XX wieku, Toruń, Wyd. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

3. Kozielecki J., (2005), Szczęście po szwedzku, Warszawa, PWN

4. Leppert R., (2000), Edukacja w świecie współczesnym: wybór tekstów z pedagogiki porównawczej, Kraków: Impuls

5. Potulicka E., (1993), Nowa Prawica a edukacja, Cz. I, Cz. II, Poznań- Toruń, EDYTOR

6. www.eurydice.org.pl artykuły na temat szkolnictwa w omawianych państwach

D. Literatura uzupełniająca

1. Dziewulak D., (1997), Systemy szkolne Unii Europejskiej, Wyd. Akadem. „Żak”

2. Grabczuk W., (2000), Szkolnictwo prywatne na świecie, Warszawa, IBE

3. Seredyńska A., (2005), Zarys pedagogiki porównawczej, Kraków: Wydawnictwo WAM

4. Śliwerski B., (2006), Pedagogika, T. 2, Gdańsk, GWP

5. Struktury systemów szkolnictwa ogólnego i zawodowego w krajach UE, (1995), Warszawa, EURIDICE

Wiedza –

student:

- K_W01: zna terminologię stosowaną w pedagogice porównawczej oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym

- K_W03: ma uporządkowaną wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju pedagogiki porównawczej, jej nurtach, rozumie ich historyczne i kulturowe uwarunkowania

- K_W04: ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki przedmiotowej i metodologicznej pedagogiki porównawczej

- K_W05: ma pogłębioną wiedzę na temat subdyscyplin pedagogiki, współpracujących z pedagogiką porównawczą, obejmującą terminologię, teorię i metodykę.

- K_W14: ma uporządkowaną wiedzę o strukturze i funkcjach systemu edukacji, zna wybrane systemy edukacyjne innych krajów

Umiejętności

student:

K_U02: potrafi stosować wiedzę z pedagogiki porównawczej w celu analizy różnych problemów pedagogicznych

Kompetencje społeczne (postawy):

student:

K_K01: ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności w zakresie porównywania systemów edukacyjnych, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego

K_K03: docenia znaczenie pedagogiki porównawczej dla rozwoju środowisk edukacyjnych w różnych społecznościach, ma pozytywne nastawienie w zakresie rozwijania swego warsztatu pracy pedagoga porównawczego

Metody dydaktyczne

• w zależności od tematyki: wykład problemowy, wykład konwersatoryjny wsparty prezentacją multimedialną i dyskusją

• projekcje filmowe

A. Sposób zaliczenia

• egzamin

B. Formy zaliczenia

egzamin pisemny: z pytaniami (zadaniami) otwartymi

C. Podstawowe kryteria:

opanowanie podstawowych treści wykładów oraz umiejętności porównywania systemów edukacyjnych